- Robert Anker
- Taal uit taal in
- H.H. ter Balkt Laaglandse hymnen
- Maar waar zijn de wagens
- Benno Barnard
- J. Bernlef Kattebelletje
- Oude griffels beschreven leien
- T. van Deel
- Elisabeth Eybers
- Eva Gerlach
- Elma van Haren
- Judith Herzberg
- Marieke Jonkman Twee echtparen
- Rutger Kopland
- Gerrit Kouwenaar
- Jan Kuijper De tombe van Hendrik de Vries
- ik ik mijn
- Ed Leeflang
- De grijsaard en de jongeling
- Tomas Lieske
- Langzaam een gruwel
- K. Michel Dichter 16 ziet 32
- Tonnus Oosterhoff
- Het Verhaal van Menschenhart
- Willem Jan Otten
- Over ontvankelijkheid
- Willem van Toorn
- Een dik schrift
- Hans R. Vlek
- Leo Vroman
- Ad Zuiderent
- [Vier tekeningen]
- Gerrit Krol Meesters over de rijd (3)
[p. 79]
Het kan niet, sterren van de hemel zingen,
of mensen van de aarde. Maar je bent niet doof:
eerst was het landschap wazig van de hitte,
nu trilt een verre stem de lucht vreemd schoon.
Thuis zou je met de hand naar de volumeknop,
om voor de buurt de dag van moeiten te ontdoen;
en op de autostrada zou je voet vanzelf,
zolang je stereo nog niet gestolen was,
met je gaan doen als in een film: plankgas.
Maar nu je rust van knoppen en pedalen,
blijkt verder dan het dal een dorp gearrangeerd.
Je ziet het niet, al is de scène nauwelijks
gevuld – verspreid olijfboomgroepen, eromheen
veel stoppels en gewas, droog gras
dat van de volle zomer het bewijs in deze streek,
een auto die voor elke bocht de claxon, een tractor
die nog voor het donker tussen steen tot zwijgen komt –
achter je in het washok klapt een deur.
Dan, als de dag ineens zo innig wordt als nacht
boven een dal, wordt het weer licht. Wat hier gebeurt,
gebeurt dat elke dag? En niemand raakt van slag?
Is er dan iets dat zonder lichaam kan?
Onder de volle weemoed van dit festival,
dit spel van ademklank en licht, dwarrelt een blad,
dat op het tentdoek fluistert: bind je goed vast,
sluit oren af, of ga de sterren na als ik.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief