- Robert Anker
- Taal uit taal in
- H.H. ter Balkt Laaglandse hymnen
- Maar waar zijn de wagens
- Benno Barnard
- J. Bernlef Kattebelletje
- Oude griffels beschreven leien
- T. van Deel
- Elisabeth Eybers
- Eva Gerlach
- Elma van Haren
- Judith Herzberg
- Marieke Jonkman Twee echtparen
- Rutger Kopland
- Gerrit Kouwenaar
- Jan Kuijper De tombe van Hendrik de Vries
- ik ik mijn
- Ed Leeflang
- De grijsaard en de jongeling
- Tomas Lieske
- Langzaam een gruwel
- K. Michel Dichter 16 ziet 32
- Tonnus Oosterhoff
- Het Verhaal van Menschenhart
- Willem Jan Otten
- Over ontvankelijkheid
- Willem van Toorn
- Een dik schrift
- Hans R. Vlek
- Leo Vroman
- Ad Zuiderent
- [Vier tekeningen]
- Gerrit Krol Meesters over de rijd (3)
[p. 41]
altijd die blik nog, tot het laatst,
maar laat het, laat het desnoods
bestaan, ook al is het er niet.
Zoals iemand naar een rivier kijkt,
alsof ik water ben, oevers, riet.
Goed, laat ik dan desnoods iets zijn,
ook al ben ik dat niet, gebleven in
een tijd, een plek, die niet bestonden.
Altijd die rivier nog, die blik, waarin
iedere stap, iedere beweging de laatste.
[p. 42]
Voordat je er niet meer bent, je vertelt nog
verhalen, maar ze zijn zo stil als een ruïne.
Voor er geen woorden meer zijn die dit kunnen
zeggen: deze balken droegen een dak, deze zwarte
vlammen waren een vuur, deze gaten een toegang
en vensters op een tuin, op een weide, een akker,
deze stenen waren een muur, deze plek was een huis.
Je dwaalt nog door je verhalen: al bijna alleen
nog onder een eeuwige hemel, het is al zo koud,
het waait er al door je kleren, wilde frambozen
en druiven komen je halen, je ruikt de aarde waarin.
Er zijn nog woorden, maar zij gaan over iets voordat
ook dat er niet meer is, zij gaan zoals de tijd, niet
voorbij, niet terug, maar zoals een ruïne plaats maakt.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief