- Robert Anker
- Taal uit taal in
- H.H. ter Balkt Laaglandse hymnen
- Maar waar zijn de wagens
- Benno Barnard
- J. Bernlef Kattebelletje
- Oude griffels beschreven leien
- T. van Deel
- Elisabeth Eybers
- Eva Gerlach
- Elma van Haren
- Judith Herzberg
- Marieke Jonkman Twee echtparen
- Rutger Kopland
- Gerrit Kouwenaar
- Jan Kuijper De tombe van Hendrik de Vries
- ik ik mijn
- Ed Leeflang
- De grijsaard en de jongeling
- Tomas Lieske
- Langzaam een gruwel
- K. Michel Dichter 16 ziet 32
- Tonnus Oosterhoff
- Het Verhaal van Menschenhart
- Willem Jan Otten
- Over ontvankelijkheid
- Willem van Toorn
- Een dik schrift
- Hans R. Vlek
- Leo Vroman
- Ad Zuiderent
- [Vier tekeningen]
- Gerrit Krol Meesters over de rijd (3)
[p. 48]
Het pas geregen pindasnoer hierachter,
het scheefgezakte fietsenrek hiervoor,
ketting die rinkelt, in het bad gefluit,
uit bolle erkers ziet de straat
de buurt die niemand staat, maar ‘s nachts,
de merels onderdak, in een licht raam,
het meisje dat niet spellen kon,
kind op haar arm, draait dansend rond.
Ik zwaai en in Europa ligt mijn zakmes
op de rieten zitting van mijn stoel.
Dans aan de overkant driehoog en maan
daar dringend boven gaan mij aan, want
winters blinde ijver is voor mij bedoeld.
[p. 49]
Van slakkesporen nergens heen,
onthouden uit de lange tuin,
waarin jij plukt en in mijn hand
frambozen doet, glinsteren grijze
bochten op het droge hout.
Daarboven vlogen wespen wat, hun lot
of vrijere figuren en dat jij niet
tot rots geslagen was, de buren
koningin bleef van dat hoge gras,
al kon ons vreemde kind aan elke mouw
je trekken naar de windstreek die het wou
op stramme, vastbesloten benen
tot aan die plek waarop je zou verstenen.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief