[p. 100]
Jeroen Naaktgeboren
Aansnijden
Wanneer je wilt aansnijden, vraag dan of ik mee-eet;
schep me op tong tot ik het overvol van zoutig flauw
mij ook te vroeg gevallen rode vlees weer vrees
Onze messen snijden deze tafel aan drie kanten
bevatten zo snedig als de onderzijde van het bord
voor koppig of schotelogig verzoeken naar diepte
Wanneer ik terugkeer is dat zonder boodschappen
thuiskomen is keien op een volle maag van vragen
naar de kruimels die ons tot onder de rand proeven
Wanneer je wilt aansnijden, laat de kast dan gesloten
hoe we vleesgeworden ons verzadigd verweten
spiegelt een naakt dienblad in een vergroeid midden
Als in den beginne slechts woord was – er zijn bronnen die dat melden – zijn wij toch allen tot vlees verworden. Hier past geen schotelogig kijken bij, het is de waarheid. Er is licht: het is de dichter die alles van de botten los kan maken. In ons volgroeide midden als vakslager en aansnijder aangewezen: de poëet.
