Vannacht in een droom waarin alles heel was

Een man een man, een woord een woord

Het huilen van wolven verbonden met honden

 

Vader pak het geweer dat boven de deur hangt

Ze komen uit het woud

 

Ik heb op die deur geklopt in mijn slaap

De gloed van mijn vuurhaard bevochten

Kom niet thuis in dit huis, in dit land

De gevaren groot als gloeiende kolen aan

de nachtelijke hemel, eronder de roedel

 

Broeder het spijt me dat je de patronen ziet branden

En dat ik vasthoud aan het goud, als ik loslaat

zijn mijn handen vrij

 

Ik probeer je tong in een knoop te leggen

Deze dood in een laken te wikkelen

Er is te weinig ruimte. We mogen zevenentwintig wolven schieten. Voor
de ramen verdringen zich de kijkers. We drijven er achtentwintig in een
hoek en halen de trekker over. Om ze een kans te geven schieten we met
zesentwintig kogels. Zielig? Een blinde kitten zonder moeder is zielig. En je
moeder? Je moeder is een loeder

 

Als we door de body scan lopen zien we dat het tijd is om honger te hebben.

We leggen onze wapens af en wassen onze handen. Voor de goede vrede
prevelen we een gebed. We hebben gemorst