[p. 92]
Karel te Haaf
luister
de straat is leeg omdat de dichter
van de straat zijn verzen raapte
het is lente la la la la
hij heeft dikke ballen
en daarom proberen de andere jongens
hem met een passerpunt in de kloten te prikken
testosteron spuit uit zijn oren
het is voorjaar hiep hoera
en zij is hem gesmeerd
wat heb jij een prachtige benen zeg ik
moet me enorm beheersen om het
kost me enorm veel moeite om niet
even te voelen of ze wel echt zijn
en hij plukt weer een vers van zestig
en hij smeert haar en zij smeert hem
iedereen is elkander een kruis
en hij mist haar zeer dat het pijn doet
het is lente
la la la la
Uit mijn dikke ballen ruk ik zo gewoon waar iedereen bij staat een berg gedichten, ik spuit die gasten – die als jongen zongen – tot ze wit gaan zien. Verdiende loon. Hadden ze maar dood moeten blijven, stom. En ha, over hun liggende lijken kom ik me daar zomaar nog een keer. En ik moet me beheersen om daar niet de factor drie op hun krengen los te laten!
