[p. 88]
Mischa Andriessen
Orde
Het wordt niet vroeger donker.
Alleen slaap je eerder. Wetmatigheden
als een lotsvaste richting; nooit
lopen de wijzers naar twee kanten.
Het is hoe dan ook gedaan met de kalmte
van eenzaamheid. In de troggen bleven
maïs en water onaangeraakt, rouwmantel,
en bloedbij zijn verdwenen. Het onschuwe
gebedel van storm- of relictmeeuw klinkt niet meer.
In dit schaarse licht valt het te bezien, hoe je
het witte brood van handen en benen,
aanbiedt en vraagt aan niemand in het bijzonder
nu zij is zij is wie mist: wat moet je
delen of breken in die orde van leegte?
‘The Tranquility of solitude’ The Jam – That’s Entertainment
Niet langer ik gebruikt, niet van mij te veel. Zulke wetmatigheden laten zich makkelijk gezeglijk maken, maar het geeft geen lotsverlichting. Waar moet men anders over zingen? Op de isolieten duplowartels breekt de tong, Beusker D-patronen doen gaten in de verzen vallen.
In deze orde blijven: wie staat er nader dan zichzelf de dichter?
